ΑΡΘΡΑ
Francesco Arduini
Μετάφραση: Παύλος Δ. Βασιλειάδης
Επιμέλεια: Πέτρος Παρθένης
Περίληψη: Η επιδημία που ερήμωσε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία κατά τη διακυβέρνηση του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου είχε σημαντικές θρησκευτικές συνέπειες. Συμμεριζόμενος ο συγγραφέας την άποψη της πλειονότητας των μελετητών ότι ο νηπιοβαπτισμός δεν μπορεί να ανιχνευθεί στις πρωτοχριστιανικές κοινότητες, παρουσιάζει την υπόθεση ότι οι συνέπειες της συγκεκριμένης πανδημίας ενίσχυσαν την ανάπτυξη της θεολογίας του νηπιοβαπτισμού. Σύμφωνα με τις ανθρωπολογικές και ιστορικές έρευνες, με μια σαφώς διαφορετική από τη θεολογική οπτική του προβλήματος, μπορεί να υποτεθεί ότι ο «λοιμός των Αντωνίνων» ήταν ένα κρίσιμο γεγονός για τους χριστιανούς, αναγκάζοντάς τους να αντιμετωπίσουν τη βρεφική θνησιμότητα με τρόπο πρωτόγνωρο. Οι κοινότητες τροποποίησαν την πρακτική του βαφτίσματος μέχρι του σημείου ο νηπιοβαπτισμός να κερδίσει ευρύτερη αποδοχή.
Abstract: The epidemic event that devastated the Roman Empire ruled by Marcus Aurelius had considerable religious consequences. Accepting the almost unanimous consensus that it is not possible to trace back the baptism of children to the early Christian communities, it is presented the hypothesis that such consequences boosted the development of a baptismal theology that involved little children and infants. According to anthropological and historical research, certainly different from the theological view of the problem, it can be assumed that the “Antonine Plague” was a critical and polarizing event for the Christians, forcing them to deal with the infant’s mortality as never before. Communities modified their baptismal practice until infant baptism gained wider acceptance.