ΑΡΘΡΑ
Παρασκευή Κουρκουβάτη
Μεταδιδακτορική υπότροφος
Πανεπιστημίου Κύπρου.
Περίληψη: Τα χριστιανικά προσκυνήματα τον 4ο αι μ.Χ. γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη. Απαιτούσαν έξοδα, χρόνο και κόπο. Επιπλέον, έκρυβαν μεγάλους κινδύνους. Αυτούς που διέτρεχε κάθε ταξιδιώτης, δηλαδή τους ληστές ή τις αντίξοες καιρικές συνθήκες. Ταυτόχρονα, ο προσκυνητής είχε να διαβεί από τα δύσβατα μέρη στα οποία συχνά κατοικούσαν οι μοναχοί. Επιπλέον, ένα τέτοιο ταξίδι, με ιερό χαρακτήρα, μπορούσε να ακυρωθεί από κινδύνους ηθικής φύσεως: την στενή επαφή ανδρών και γυναικών ή την διαμονή σε κάποιο κατάλυμα, το οποίο θα μπορούσε να μην είναι κατάλληλο για έναν χριστιανό. Ακόμη, μπορούσαν να εμφανιστούν δυσκολίες που σχετίζονταν και με ψυχικές διακυμάνσεις. Όλοι αυτοί οι κίνδυνοι δεν ήταν συνήθως εμπόδιο για τους πιστούς, αλλά έκαναν τα προσκυνηματικά ταξίδια περισσότερο σημαντικά, για λίγους και εκλεκτούς.
Abstract: Christian pilgrimage in 4th century A.D. was in great development. Such a journey was demanding expenses, time and fatigue. In addition, it could hide great dangers. Like every traveler, pilgrim could confront robbers or bad weather. At the same time, pilgrim had to surpass inaccessible places that monks usually lived in. A sacred journey could be canceled from a moral hazard, like the intimacy between men and women or the accommodation in a place unsuitable for a christian. Dangers could also be related with mental fluctuations. All these dangers usually weren’t an obstacle for a faithful. On the contrary, they made pilgrimage more important, for few and chosen.